آینه ادب

آموزش زبان و ادبیات فارسی

آموزش زبان و ادبیات فارسی

طبقه بندی موضوعی
آخرین مطالب
محبوب ترین مطالب

۲ مطلب در بهمن ۱۳۹۵ ثبت شده است

پسوندِ  « ـَ ک »  و انواع آن :

یکی از پسوند های معروفی که به اسم می چسبد و واژه ی غیرساده می سازد، پسوندِ « ـَ ک» است که مفهوم هایِ مختلفی را در کلمه به وجود می آورد. 


انواعِ  ـَ ک در زبان فارسی :  

در جزوه ٔ کافنامه ٔ کسروی مجموعاً هجده معنی برای کاف پسوند و هاء پسوند (هاء بدل از کاف) با هم آمده و بعضی از آن معانی را در اینجا می توان دید.                                                                                                                                         

۱ ـ  نشانه ی تصغیر : مفهومِ کوچکی و خُردی را می رساند . 

مانند : پرید از شاخکی بر شاخساری       گذشت از بامکی بر جو کناری

 شاخَک = شاخ  + ـَ ک : شاخه ی کوچک       بامَک = بام +  ـَ ک: به معنی بامِ کوچک       

ای مرغک خرد ز آشیانه      پرواز کن و پریدن آموز

مُرغَک = مرغ + ـَ ک: مرغِ کوچک

زاغکی قالب پنیری دید       زود به دهان برگرفت و پرید

زاغَک = زاغ + ـَ ک : زاغِ کوچک 

 اتاقَک = اتاق + ـَ ک : اتاقِ کوچک    

داستانَک = داستان + ـَ ک : داستانِ کوچک

شهرَک = شهر + ـَ ک : شهرِ کوچک       

پایَک = پای + ـَ ک : پایِ کوچک     

کمانَک = کمان + ـَ ک : کمانِ کوچک     

 پیامَک = پیام + ـَ ک : پیامِ کوچک 


 ۲ ـ نشانه ی ترحّم و دلسوزی: مفهومِ دلسوزی را در بردارد:

 طفلَک: به معنیِ طفلِ ترحُّم انگیز 

 بیندیش از آن طفلک بی پدر      سعدی 


۳ ـ نشانه ی شباهت: مفهومِ شباهت به چیزی را ،نشان می دهد:

پشمَک: به معنیِ نوعی خوراکی به شکلِ الیاف پشم 

 عروسک، پفک، کرمک، پستانک ، پشمک ، پولک ، جولاهک ، چشمک ، دستک ، ناخنک ، مخملک

۴ ـ نشانه ی حالت : مفهومِ حالت و چگونگی را، بیان می کند:

 نرمَک: به معنیِ به صورتِ نرم

چو موی از سر مرزبان باز کرد      بدو مرزبان نرمک آواز کرد    نظامی 


 ۵ ـ نشانه ی تحقیر و توهین: مفهومِ توهین و کوچکی باطنی را با خود دارد:

 مردَک: به معنیِ مرد پَست و فرومایه 

مردکی خشک مغز را دیدم         رفته در پوستین صاحب جاه   سعدی (گلستان)


۶ - نشانه تحبیب : مفهوم دوست داشتن را می رساند:

 پسرک: پسر دوست داشتنی – دخترک


۷ - نشانه همراهی : مفهوم همراه بودن آن اسم را به چیزی می افزاید:

سنگک : نانی که به همراه سنگ پخته می شود. 

باد بادک –  لیسک


۸ - نشانه تفخیم و تعظیم :گاهی معنی تعظیم و بزرگداشت و اعزاز و اظهار محبت می دهد:

بابک : پدر گرامی
پسر گفتش ای بابک نامجوی        یکی مشکلم را جوابی بگوی   سعدی (بوستان)

مامک : مادر عزیز
پس از گریه مرد پراکنده روز      بدو گفت کای مامک دلفروز     (گلستان)
در اینجا مامک مفهوم دلسوزی و ترحم یا تحقیر را نیز می رساند.
حسنک وزیر: حسن بزرگوار 

۹ - نشانه نسبی: منسوب بودن به صفت قبل از خود را بیان میکند و صفت را تبدیل به اسم می کند. مانند: زردک: منسوب به زرد (هویج) – سفیدک – سیاهک – سرخک


۱۰ - نشانه ٔ کمی و تقلیل و کوتاهی و اندکی باشد:

آبک : آب اندک
مرغ که آبکی خورد سر سوی آسمان کند 
گویی اشارتیست این بهر دعای شاه را     خاقانی 
بهترک : 
ریش فرهاد بهترک بودی        گر نه شیرین نمک پراکندی     سعدی 
پیشترک : 
پیشترک زین که کسی داشتم       شمع شب افروز بسی داشتم    نظامی


۶۱ نظر موافقین ۲ مخالفین ۰ ۲۸ بهمن ۹۵ ، ۱۴:۰۹
روح اله دمیرچی


در ابیات زیر جناس ها را بیابید و نوع آنها را مشخص کنید:   


۱- نو عروسی چو سرو تر بالان         گشت روزی ز چشم بد نالان       (سنایی) 


۲- خسروی در دشت با یوز و باز      آن دو روبه را  ز هم افکند باز     (فردوسی)


۳- گر مار نه ای ، دائم از بهر چرایند       مؤمن زِ تو ناایمن و ترسان زِ تو ترسا

                                                                           (ناصر خسرو)

۴- جنّت رقمی زِ رُتبت اوست          تبّت اثری زِ تُربت اوست          ( خاقانی )  


۵- دوای دردِ عاشق را کسی کو سهل پندارد

زِ فکر آنان که در تدبیر درمانند  در مانند                (حافظ)


۶- در بند مُدارا کن و دربند میان را           در بند مکن خیره طلب مُلکت دارا 

                                                                  (ناصر خسرو)

۶- فتنه نامی هزار فتنه درو          فتنه ی  شاه و شاه  فتنه برو        (نظامی)  


۷- نقطه گه ِ خانه ی رحمت تویی         خانه برِ نقطه ی زحمت تویی   (نظامی)              

۸- سروچمان من چرا میل چمن نمی کند     همدم گل نمی شود یاد سمن نمی کند                                                                           (حافظ) 

۹- الهی گردن گردون شود خُرد         که فرزند جهان را جملگی برد    (باباطاهر) 


۱۰- غم و درد و رنج و محنت همه مستعدّ قتلم

تو بِبُر سر از تن من ، ببَر از میانه  گویی                (فصیح الزمان)


۱۱- پدر با پسر یکدیگر را کنار             گرفتند و کرده غم از دل کنار   


۱۲- روی در رویِ دوست کن بگذار         تا عدو پشت دست میخاید      (گلستان)


۱۳- هر که درمان کرد مَر ، جان مرا    برد گنج و دُرّ و مرجان مرا (مثنوی مولوی) 


۱۴- چشم ها و خشم ها و رَشک ها           بر سرش ریزد چو آب از مَشک ها 


۱۵- ایا غزالِ سرای و غزل سرای بدیع     بگیر چنگ ، به چنگ اندر و غزل بسرای

                                                                       (رشیدوطواط)

۱۶- زِ پیوند ماهی چه گیری کنار            که سَروَت  بُوَد پیش و مه در کنار   


۱۷- گفت استاد مبر درس از یاد     یاد باد آن چه به من گفت استاد (ایرج میرزا) 


۱۸- پس مرا منّت از اُستاد بُوَد        که به تعلیم من اُستاد ، اِستاد   (ایرج میرزا)


۱۹- ای داد ، کس به داغ دل باغ ، دل نداد   ای وای ، های های عزا در گلو شکست

                                                               ( قیصرامین پور)

۲۰- آن روزهای خوب که دیدیم ، خواب بود

خوابم پرید و خاطره ها در گلو شکست           ( قیصرامین پور )


۲۱- «بادا» مباد گشت و « مبادا» به باد رفت 

«آیا» زِ یاد رفت و «چرا» در گلو شکست          (قیصرامین پور )                 


۲۲- صوفی بیا که آینه صافی است جام را      تا بنگری صفای مِیِ  لعل فام را                                                                              (حافظ)

 ۲۳- این بوی روح پیروز از آن خوی دلبر است

 وین آب زندگانی از آن جوی کوثر است          (سعدی)


۲۴- گر آمدم به کوی تو چندانی غریب نیست 

چون من در آن دیار هزاران غریب هست         (حافظ)


۲۵- برادر که در بند خویش است نه برادر ، نه خویش است.      (سعدی) 


   برگرفته از کانال تلگرامی:      adabiyate8@

۳ نظر موافقین ۰ مخالفین ۰ ۱۰ بهمن ۹۵ ، ۲۰:۰۰
روح اله دمیرچی