الف ) فعل های اسنادی (ربطی)
به فعل هایی گفته می شود که بوسیله آن چیزی را به چیز دیگر نسبت می دهند.
( اسناد یعنی نسبت دادن صفتی یا حالتی به کسی یا چیزی )
در جمله "آسمان تاریک شد." تاریک شدن به آسمان نسبت داده شده است.
فعل های اسنادی محدود ولی پر کاربرد هستند. این فعل ها عبارتند از: است، بود، شد، گشت، گردید و فعل های مشابه آنها مانند: هست، نیست، بود، باشد، باد، شود ، می شود، خواهد شد، شده است و فعلهایی که از این خانواده هستند.
این فعلها در زمانهای مختلف بصورت مثبت یا منفی، امر یا نهی کاربرد دارند.
چشم نرگس به شقایق نگران خواهد شد.
بی همگان به سر شود بی تو به سر نمی شود.
گرم شو از مهر و ز کین سرد باش
ب ) فعل های غیر اسنادی (خاص)
فعل هایی که انجام گرفتن کاری را نشان می دهند.
مولوی در قرن هفتم زندگی می کرد و کتاب مثنوی معنوی را سروده است.
در جمله های بالا فعل های "زندگی می کرد"و "سروده است" انجام کاری را نشان می دهند.
نکاتی درباره فعل های اسنادی:
۱) اگر فعل های (است، هست، نیست، بود، باشد ) معنی "وجود داشتن یا قرار داشتن" بدهد اسنادی نیست. مانند:
کیفم روی میز است. یعنی کیفم روی میز قرار دارد، بنابراین فعل "است" غیر اسنادی است.
او در کلاس نیست. یعنی او در کلاس وجود ندارد.
بود،اما در میان ما نبود مهربان و ساده و زیبا نبود (قیصر امین پور)
بود و نبود در مصراع اول غیر اسنادی است چون معنی وجود داشت/نداشت می دهد اما نبود در مصرع دوم اسنادیست چون مهربان نبودن را به خدا نسبت میدهد.
بهتر از هرچه هست در دنیا باخدا راز گفتنت امروز
"هست" به معنی وجود دارد و غیر اسنادی است.
📌نکته: گاهی فعل اسنادی "هست" کوتاه شده و تنها شناسه از آن باقی می ماند و به مسند اضافه می شود. مانند:
من امروز خوبم => خوب هستم
من اگر نیکم اگر بد تو برو خود را باش نیکم=> نیک هستم
من اینجا چون نگهبانم تو چون گنج نگهبانم=> نگهبان هستم
خوشحالی=> خوشحال هستی
شما باهوشید => باهوش هستید
۲ ) اگر فعل های " گشت و گردید" به معنای "چرخیدن، گردش کردن و جستجو کردن" باشد اسنادی نیستند.
بهروز دنبال خودکارش می گشت. (جستجو می کرد )
زمین به دور خورشید می گردد. (می چرخد )
ما هر روز با خانواده در پارک می گردیم. (گردش می کنیم )
پشت چارچرخه فرسوده ای نوشته بود: گشتم نبود... تو دیگر نگرد، نیست.
(گشتم و نگرد: جستجو کردن) (نبود و نیست: وجود نداشتن)
۳ ) اگر در جمله ای "شد یا شود" به معنی "رفت" به کار رود غیر اسنادی است. مانند:
اگر درخانه ای شوی که به نقش گچ کنده کرده باشند، روزگار دراز صفت آن گویی. در اینجا "شوی" به معنی "بروی" است.
گفت: به خز فروشان شوم تا خزی خرم. "شوم" یعنی می روم
زاهد خلوت نشین دوش به میخانه شد از سر پیمان برفت با سر پیمانه شد در هر دو مصراع "شد" به معنی "رفت" است.
این صورت فعل بیشتر در گذشته و متون قدیمی کاربرد داشته است و امروزه جز در بعضی زبان های مناطق شمالی کشور استفاده نمی شود.
۴ ) اگر فعل های اسنادی به همراه صفت مفعولی (بن ماضی+ه) بیایند و به صرف آنها کمک کنند، فعل کمکی نامیده می شوند و دیگر اسنادی نیستند. مانند: رفته است، گفته بود، نوشته شد، رفته باشد.
۵) علاوه بر فعلهای اسنادی که در بالا ذکر شد، تعدادی از فعلها هستند که مفهوم «پنداشتن» دارند و اسنادی محسوب می شوند. مانند: به شمار آوردن، پنداشتن، خواندن، حساب کردن و ... که همگی مفهوم پنداشتن میدهند.
همه بهلول را دیوانه می پنداشتند/ به شمار می آوردند/ می دانستند/ می خواندند
۶) جمله هایی که فعلهای اسنادی "است، بود، شد ، گشت و گردید" داره، سه جزئی هستند. یعنی اجزای اصلی جمله نهاد و مسند و فعل است. و احتیاج به مفعول ندارد.
اما بعضی فعلهای اسنادی خاص که در شماره ۵ ذکر شد، مفعول هم میگیرند و چهار جزئی هستند.
📌 گروه خاصی از فعلهای اسنادی هست که مفعول می گیرد و صفت یا حالتی را به مفعول نسبت می دهد.
فعلهایی مانند: پنداشتن، شمردن، دانستن و به حساب آوردن و فعلهایی ازین گروه که به جای همه شان میتوان از "پنداشتن" استفاده کرد، اسنادی محسوب می شوند.
مانند: من دوستم را راستگو می پنداشتم/ می شمردم/ می دانستم/ ...
نهاد+مفعول+مسند+فعل
📝 برای تکمیل دانسته های خود درباره فعلهای اسنادی پرسش و پاسخهای قسمت نظرات درباره این متن را مطالعه بفرمایید. 👇👇
